Dat is wel de kunst, elke dag leven. Elke dag ergens een gouden randje zien.
Verlangzamen helpt mij daarin.
Verlangzamen in het moment, écht waarnemen wat er is horen, zien, voelen, ruiken proeven. Het geeft andere mogelijkheden en inzichten.
Peter kwam met klachten van kortademigheid. Hij heeft al een tijd de ziekte van Parkinson en had in oktober Covid gehad, met weinig klachten gelukkig.
In ons eerste gesprek heb ik vooral geluisterd, zijn eigen inzichten gebundeld herhaald en regelmatig hem even gevraagd om een pauze in te lassen en nog eens de revue te laten passeren wat hij allemaal had gezegd over wat er allemaal speelde.
Er speelde veel, maar ons gesprek, met de verlangzaming van mijn kant uit gaf hem de mogelijkheid weer echt door te ademen.
In ons tweede gesprek was er zo mogelijk nóg meer onrust bij start als in het eerste gesprek. We begonnen met een moment van waarnemen: zien, horen, voelen, ruiken en proeven. Wat neem je waar? Het gaf Peter de mogelijkheid om verder te verlangzamen en met meer rust een ademoefening te doen. en .. je raadt het al.. beter doorademen kon weer.
Zo’n moment – iemand weer zien terugzakken in zijn eigen zijn – is voor mij een gouden randje. Maar ook voor Peter: “Heerlijk die rust weer eens ervaren te hebben”.
