Alleen kan je niks, je moet het samen doen.

Bij de mensen waarmee ik werk, lukt het communiceren vaak niet meer zo als dat het vroeger lukte. Samen kijken we dan naar wat er nog wel lukt. Soms is dat een optie mét woorden, maar soms ook juiste net niet. Communiceren doe je minimaal met zijn tweeën, het is een proces van in verbinding zijn met de ander. Dus werk ik zelden alleen met een cliënt.

Meestal begeleid ik de cliënt dus samen met zijn mantelzorger. Samen op zoek naar wat er nog wel kan en hoe ze dat samen in kunnen zetten. uitproberen, merken wat lukt, wat aardig leek maar niet de oplossing is. Mooie processen zijn dat.

Als ik mensen met dementie begeleid – bijvoorbeeld Henk- komt er meestal een punt waarop ik samen met de mantelzorger -in dit geval Trudie – verder zoek naar hoe de communicatie het gemakkelijkst blijft verlopen. Gewoon omdat Henk zelf niet meer in mogelijkheden kan denken. Mee moeten denken geeft enerzijds een hoop input, voor een hoofd dat niet meer zoveel input kan hebben. Anderzijds kost het veel energie. “Jammer-energie” is dat. Door met Trudie alleen te werken, kunnen we het communiceren weer gemakkelijker laten lopen

#taalismaareendeelvanhettotaal#purecommunicatie#logopedieenzoveelmeer#cognitieverevalidatietherapie#communicerenenpositievegezondheid#positievegezondheid#verbinden