Systeemopstelling in de gezondheidszorg

Een systeemopstelling laat zien (in het licht van de gestelde vraag!) hoe deze spelers in het veld zich met elkaar verhouden . Waar zit de onbalans in het systeem en welke invloed heeft die op ons gevoel van gezondheid?

Wat zijn voorbeelden van onbalans in de gezondheidszorg, gezien vanuit Positieve Gezondheid?

Kwaliteit van leven-werk/ metaal welbevinden/ zingeving:

– werkers op de vloer ervaren hoge werkdruk, maar er is geen tijd voor het werkelijke gesprek  om precies uit te zoeken waar die in zit. Men voelt zich immers verbonden met de cliënt, waarvoor men wil staan. Dat zorgt voor ziekteverzuim en extra werkdruk voor degenen die er op dat moment wél zijn

– Vanuit het ministerie wordt veel opgelegd, maar praktijken en instellingen krijgen te weinig tijd en financiële middelen om één en ander adequaat te organiseren. Ook dit verhoogt de werkdruk en zeker het gevoel van onbalans.

– De gezondheidszorg kampt daardoor al jaren met uitstroom van medewerkers, net nu er met Covid-19 een extra speler op het toneel is verschenen, waar iedereen naar kijkt en rekening mee moet houden

In een opstelling kun je zien:

• Wat er speelt (onder de oppervlakte) in een vraagstelling rondom zorgverleners, patiënten/ cliënten, gezondheidszorg-organisaties, zorgverzekeraar, ‘het gezondheidszorg-systeem’.
• Wat er nodig is om in die vraagstelling verder te komen met elkaar.. wegen die tot dat toe niet zichtbaar waren
• Indien mogelijk kunnen we de eerste beweging naar verandering ‘als vanzelf’ in gang zetten. Vaak is ‘het inzicht onder de oppervlakte’ al de eerste stap naar verandering… als vanzelf, zonder er ‘hard voor te moeten werken’

Communiceren speelt in deze werkwijze een essentiële rol. Afstemming op de mensen waar het om gaat. Verbaal en nonverbaal. Doeltreffende, afgepaste bewoordingen, niet méér dan zinvol is, maar ook niet minder. Vertrouwen in de mogelijkheden van degenen met wie je werkt. Pure Communicatie dus.